We waren inderdaad veel te vroeg wakker, maar dat zijn we gewend in Amerika.
Na het uitpakken en douchen zijn we op zoek gegaan naar de ontbijtzaal. Let vooral op het woord zaal hier. Het bleek een ruimte van een meter of 6 bij 3 te zijn met aan het eind een "buffet". Niks mis mee, maar ook geen 4 sterren. We hadden verschillende soorten cereals, brood, wat beleg, verse warme wafels met maple syrup en/of slagroom, scrambled eggs en sausages en vers fruit. Daar moet je toch een eind op kunnen komen. De tafels waren wel een beetje erg klein, maar dat maakte ons niet uit. We houden er wel van als het allemaal eigenlijk net niet helemaal klopt, maar toch wel netjes is. Daar zien we de humor wel van in.
 |
| Lake Dillon tegenover het motel |
Vervolgens de skikleren aan en naar de Columbine Ski en Sport shop, een klein stukje verderop, om de ski's op te halen. Die stonden allemaal keurig klaar en dus konden we al snel onze weg vervolgen naar Keystone. We hebben de 2e achterbank plat gelegd en toen konden we met gemak 3 paar ski's, schoenen en helmen (die we wel in de koffer meegenomen hadden) kwijt.
Dit is een echt Amerikaans wintersportplaatsje zoals je ze ook wel in films ziet: veel chalet-stijl en rustieke balken. Ziet er best gezellig uit.
 |
| Skigebied van Keystone |
Op de grote parkeerplaats was voldoende ruimte.Het was prachtig weer en we hebben genoten van de pistes, die we heel leuk vonden. Ook de sfeer sprak ons wel aan. We hadden wel verwacht dat de sneeuw luchtiger en makkelijker zou zijn. De ski's van Jen bleken heel bot en al tijden niet gewaxt te zijn. Omdat de sneeuw redelijk compact was, was dat niet prettig. We zijn dan ook aan het eind van de dag teruggegaan naar Columbine en hebben dit gemeld. Hij begreep er niets van, het zou goed moeten zijn, maar uiteindelijk wilde hij er toch wat aan doen.
Vol van indrukken zijn we 's middags teruggereden naar Dillon en hebben op de kamer een biertje en een chippie genuttigd wat we in de supermarkt onderweg aangeschaft hadden. Idse heeft zich met de laptop aan het tafeltje geïnstalleerd en heeft spelletjes gedaan. We hadden internet, maar dat was niet heel snel.
's Avonds hebben we gegeten bij Arapahoe Café, wat letterlijk meteen achter de Ptarmigan ligt. Even het hoekje om wippen dus. De snowboots blijken helemaal niet nodig, want hoewel er wel sneeuw ligt, zijn de wegen en stoepen schoon alsof het zomer is. Arapahoe Café is ook weer zo'n typisch Amerikaans tentje. Eenvoudig, maar prima eten. We hebben alle 3 een Top Sirloin gehad.
We hebben ons prima vermaakt met het kijken naar het geweldig op elkaar ingespeelde personeel. Dat moest ook wel, want de keuken lag achter een dode hoek. Iedereen die daarheen ging riep dan ook trouw: "Corner!" Het werkte uitstekend.
